اوایل برنامه گلها بیشتر خواندن شعرو همراهی یک ساز بود که بعدها رفته
رفته به آواز و موسیقی تبدیل شد یعنی با قطعه ای ضربی و بدون کلام آغاز می
شد و بعد از آن قطعه ای به صورت ساز و آواز به اجرا درمی آمد و درپایان
برنامه ، قطعه ای ضربی به صورت تصنیف توسط خواننده، همراه با ارکستراجرا می
شد.
برنامه گلها از سال 1339 ش به علت گسترش برنامه های رادیو گسترش و تنوع یافت و بیشتر اوقات در دو قسمت اجرا و پخش می شد:
1- گل های جاویدان که درآن یک یا دو ساز ، به همراهی صدای خواننده ،
به اجرای برنامه می پرداختند و اشعار انتخابی آن اغلب از شاعران گذشته چون
مولوی ، سعدی وحافظ بود و تصنیف نداشت.آغاز برنامه با این اشعار زیبای
گلستان سعدی بود:
به چه کار آیــــدت ز گــــل طبـقـی
از گلســـــتان من ببــــرورقــــــی
گـــل همین پنج روز و شش باشد
این گلستان همیشه خوش باشد
زمان این برنامه در حدود 45 دقیقه بود و پایان برنامه با این جمله ها بود:
اینهم گلی بود جاویدان از گلزار بی همتای ادب فارسی
گلی که هرگز نمیرد
2- گلهای رنگارنگ که اشعار آن بیشتر از شاعران معاصری همچون رهی
معیری ، نواب صفا ،شهریار، معینی کرمانشاهی و... انتخاب می شد و تصنیف هایی
هم در آن با ارکستر معروف گلها به رهبری روح الله خالقی اجرا می شد.
زمان برنامه در حدود 30 دقیقه بود واولین برنامه نیز با صدای خانم
اشرف السادات مرتضایی ، ویلن علی تجویدی ، تار شاپوررحیمی و ضرب عمیدی اجرا
شد
.. و پایان برنامه با این دعا بود که:
همیشه شاد و همیشه خوش باشید
از دیگر برنامه هایی که بعدها بهبرنامه گلها افزوده شد و به آن تنوع و گیرایی بخشید عبارتند از:
3- برگسبز که به ساز و آواز و شعرخوانی اختصاص داشت و تصنیف اجرا نمی
شد. برنامه در شبهای جمعه در حدود 30 دقیقه پخش می شد و اولین برنامه با
صدای سید جواد ذبیحی و نیکسایی و تار شهناز بود.در آغاز برنامه این دو بیت شعر عارفانه از عطارخوانده می شد:
چشم بگشا که جلوه دلــدار
به تجلـی است از در ودیـوار
این تماشا چون بنگری گویی
لیس فی الدار غیـــــره دّیــار
وبرنامه با این درخواست از پروردگار با شعر عراقی پایان می یافت:
زیبد که زدرگــــــــاهت نومید نگردد باز
آن کس که به امیدی بر خاک درت افتد
و سپساین جمله که:
این هم برگ سبزی بود تحفه درویش
علی نگهدارتان
4- یک شاخه گل ، عنوان برنامه ای ۱۵دقیقه ای بود که به معرفییک شاعر و
خواندن چند بیت از همان شاعر و سپس اجرای یکی از ترانه های گلهای رنگارنگ
می پرداخت . زمان برنامه معمولا حدود 15 دقیقه بود و اولین برنامه با خان
مآذر (حنانه) با سنتور پایور و ویلن صبا بود.
5- گلهای صحرایی هم به موسیقیمحلی می پرداخت که اولین برنامه با صدای خانم انوشه بود.
6- گلهای تازه:این برنامه بعدها در زمان آقای ابتهاج تاسیس شد.
آنچه باعث محبوبیت واستقبال مردم هنردوست از برنامه گلها شد ، یکی
شناخت عمیق مرحوم پیرنیا از شعر، ادب و موسیقی ایران و عامل دیگر، دقت و
وسواس او در انتخاب اشعار و قطعات موسیقی بود ، بارها یک قطعه موسیقی را می
شنید و قسمتهایی از آن را انتخاب و قسمت دیگر راحذف می کرد . پس از انتخاب
شعر ، آنها را با موسیقی تلفیق کرده و نوار ضبط شده رابه دفعات می شنید و
حتی برای کسانی که به دیدنش می آمدند ، پخش می کرد و از نظرات افراد صاحب
نظر بهره می جست.
پخش برنامه گلها از رادیو ، موجب تجدید چاپ مکرردیوان های گوناگون
شاعران گذشته و معاصر ایران ، بالارفتن شناخت و آگاهی هرچه بیشترمردم نسبت
به شعر و ادب فارسی و آشنایی مردم جهان با فرهنگ ، هنر ، شعر و ادب ایران
زمین شد.
نخستین برنامه کودکان رادیو هم از کارهای او به شمار می آید حتی
برایاولین بار پسر خردسال خود را به گویندگی این برنامه گماشت . گاهی هم
پیرنیا دستی بهقلم می برد و مقالاتی می نوشت ، آثار او در برخی نشریات سال
های 1330 و 1340 منتشرشده اند.
میر علی نقی این برنامه را از معتبرترین برنامه های موسیقی تاریخ رادیو و تلویزیون می داند و می گوید:
1- در این برنامه شاعران مختلف ازرودکی تا شاعران معاصر معرفی می شدند.
2- بسیاری از هنرمندان جوان آن دوره به واسطه اجراهایی که در گلها
داشتند در جامعه شناخته شدند ، مثلا استاد علی تجویدی راکسی قبل از اینکه
به این برنامه بپیوندد نمی شناخت.
وی در ادامه می گوید: بسیاری از هنرمندان موسیقی معتقد بودند که
پیرنیا که یک هنرمند موسیقی نیست و سابقهای در این هنر ندارد نباید مسئول
برنامه گلها باشد اما واقعیت این است که او بسیارخوب از عهده این کار برآمد
و در گلها از هنرمندان مطرحی استفاده کرد در صورتی کهسال ها بعد که برنامه
توسط دیگران اداره می شد پای هنرمندان متوسط هم به آن باز شد.
پیرنیا بار نخست در فروردین 43 روزی که برنامه گلها ضبط می شد
اظهارناراحتی می کرد و راهی بیمارستان شد ؛ در غیاب ایشان تا بهبودی کامل
هیچ برنامه ای ضبط نشد . پس از بازگشت ایشان ، در آبان 45 دو تن از
خوانندگان علیه پیرنیا شروع به تحریک می کنند و وزیر اطلاعات کسانی را جهت
بازرسی کارهای پیرنیا اعزام می دارد درحالی که ایشان در ازای کارهایی که می
کرد حقوقی دریافت نمی کرد و ... اصولا پولی دراختیار او نبود که احتیاج به
بازرسی داشته باشد. پس از این ماجرا پیرنیا بلافاصله استعفا داد و اصرار
دوستان نیز مفید واقع نگردید و برنامه گلهای 405 آخرین برنامهای است که زیر
نظر وی ضبط شد.
زمانی که پیرنیا دچار سکته قلبی و در بیمارستان بستری شده بود ، دکتر
معین افشار ، دوست صمیمی و با وفای او ، که تا پایان دوره خدمت پیرنیا در
رادیو ، با وی همکاری داشت ، سبدی از گل برایش هدیه آورد که بر رویکارت
همراه گل ها این رباعی متناسب با گلها را نوشته بود:
تا مـــــــــهردرخشنده و مــــــه تـــابــــان باد
عمــــر تو چون گلهـــای تو جاویــــــــــدانباد
چــون آن همه شاخه های گل کز تو شکفت
پیـــوستــه دلــــت شاد ولـــــــبت خندان باد
سرانجام او یازده آبان 1350 در سن 71 سالگی درتهران درگذشت.
گلها سال ها پس از مرگ پیرنیا نیز ادامه داشت و راهی برای ورود
هنرمندان نوگرا شد . پس از او برنامه به همت محمد میرنقیبی (که بعد از
گلهاپایه گذار برنامه تک نوازان شد) و سپس هوشنگ ابتهاج (که بنیان گذار
گلهای تازه وگلچین هفته شد) پیگیری شد ولی هنرمندانی که در تهیه برنامه
گلها نقش داشتند ، هرکدام به دنبال کار خود رفتند و اوضاع تغییر کرد .
دیگران کوشیدند که راه او راادامه دهند ، اما گلهای آنان رنگ و بوی گلهای
پیرنیا را نداشت.
