حاج سید محمد طباطبائی نائینی فرزند سید حیدر معروف به حاج میرزا رفیعا از اجله اساتید و حکمای معروف به اصفهان در قرن یازدهم هجری بود. او از شاگردان شیخ بهائی و ملا عبد الله شوشتری است
حاج سید محمد طباطبائی نائینی فرزند سید حیدر معروف به حاج میرزا رفیعا از اجله اساتید و حکمای معروف به اصفهان در قرن یازدهم هجری بود. او از شاگردان شیخ بهائی و ملا عبد الله شوشتری است که با محقق خوانساری معاصر و اغلب او را در ردیف محقق شمرده اند. وی در علوم عقلی و نقلی به درجه کمال رسید و رشته مطالعاتش در تحقیقات فلسفی و حکمت افزون بود و تاریخ العلماء او را به عنوان حکیمی الهی می شناسد زیرا در فلسفه و حکمت و کلام و منطق ید طولائی داشت.
از آثار او حواشی و تعلیقاتی است بر شرح اشارات، شرح مختصر و مختلف
علامه. او بر اصول کافی و صحیفه کامله شرحی نوشت. و آثار دیگری نیز به نام
رساله تشکیک، شجره الهیه و ثمره الهیه دارد. محدث قمی رحمة الله علیه در
جلد سوم القاب می نویسد:
طبا طبائی نائینی سید حکما و متألهین، قدوه محققان و علامه زمان خویش بود. وی از اساتید علامه مجلسی و اعلام حوزه اصفهان است.
نائینی در هفتم شوال سال هزار و هشتاد و هشت در اصفهان وفات نمود و
قبرش در تخت فولاد اصفهان زیارتگاه است. بعضی وفات او را در سال 1099 نوشته
اند (رحمة الله علیه).
