میرزا محمد خان وزیر متخلص به فروغ فرزند میرزا ابوالحسن
شریف و نواده میرزا زین العابدین از فامیل های بقایی های نایین می باشد که
جدش میرزا زین العابدین سالها منشی مخصوص و مستوفی کریم خان زند بود.
میرزا محمد خان در سال 1147در نایین متولد وپس از مدتی
سکونت در این شهر برای به دست آوردن شغلی عازم تهران می شود وبا توجه به
حسن خط و توانمندی در نویسندگی در دستگاه آقا محمد خان قاجار مقامی احراز
می کند و در تمامی دوران فتحعلی شاه مقامی شایسته داشته و از جمیع اقران
برتر بوده وتا وزیر درباری فتحعلی شاه پیشرفت می نماید و در همین زمان پسر
ارشد خود میرزا تقی خان را به وزارت اصفهان منصوب می نماید که در آن رژیم
میرزا تقی خان به قتل می رسد.
میرزا محمد خان با آنکه از فضلا وشعرا و نویسندگان کم
نظیر بود ولی به گفته دانشمند و محقق بزرگوار آقای محمد گلبن بی گمان از
گمنام ترین و در نتیجه مظلوم ترین ادیب و شاعر و منشی وفقیه در تاریخ
ادبیات ایران است که این امر علل گوناگون دارد از جمله :
1)حجب و کم رویی او چنانکه از لابلای برخی آثارش مشهود است.
2)نابکاری رقیبان کم مایه اش که آثارش را می ربودنند و با نام خود عرصه می کردند.
3)حسادت هم شغلان و دشمنان او
آقای گلبن یک علت ظاهری هم به موارد فوق اضافه می کند که
ان این است که او در شهر فروغ تخلص می کرده است و چون از خطه اصفهان بوده
است برخی از محققان و تذکره نویسان (مثل سید احمد دیوان بیکی شیرازی از او
به نام فروغ اصفهانی یاد کرده اند حال که قبل از او سرایندگان دیگری به
نام فرغ اصفهانی(حدیقه الشعرا)وجود داشته وهم در عصر او یا مدتی متاخر در
زمان او مثل میرزا محمد مهدی معروف به فروغ اصفهانی و فرغ الدین اصفهانی و
مخصوصاََ میان شخص اخیر و میرزا محمد خان هردو از خطه اصفهان بوده اند و
اطلاعات صحیح هم در مورد میرزا محمد نایینی یا اصلاََوجود نداشته یا اندک
بوده است محققان به اشتباه افتاده و آثار میرزا محمد نایینی را به نام
میرزا مهدی اصفهانی به قلم آورده اند.